Ընտանիքն ու մանկապարտեզն ունեն իրենց առանձնահատուկ դերը երեխայի դաստիրակության գործում և չեն կարող փոխարինել միմյանց: Ծնողների ակտիվ մասնակցությունն ու համագործակցությունը մանկապարտեզի հետ նախադպրոցական տարիքի երեխաների կրթական ծրագրի անհրաժեշտ մասն են կազմում:

Համագործակցության արդյունքում թե՛ ծնողը, թե՛ դաստիրակը արժեքավոր տեղեկություններ են ստանում երեխայի կարողությունների, հետաքրքրությունների մասին:

Ընտանիքի և մանկապարտեզի համագործակցության մոդելի կենտրոնում երեխան է:

Սակայն համագործակցությունն ինքնին չի կարող հաջողակ երեխաներ ունենալու նախապայման դառնալ: Անհրաժեշտ է մշակել այնպիսի ձևեր, որոնք կնպաստեն ներգրավելու, ուղղորդելու, խթանելու և շահագրգռելու երեխաներին՝ ինքնուրույն հաջողության հասնելու: Ընտանիքի և մանկապարտեզի համագործակցության մոդելի կենտրոնում երեխան է: Երեխան ինքն է իր կրթության ու զարգացման հաջողության գործի գլխավոր դերակատարը մանկապարտեզում և ընտանիքում: