Մարդկության դարավոր երազանքը միշտ եղել է և մնում է այնպիսի անձի դաստարակությունը, ով կարող է արժևորել անցյալի բարոյական արժեքները և ինքը հանդիսանա դրա կրողը: Ազգային արժանապատվությունը սկսվում է ձևավորվել վաղ տարիքից, երբ երեխան սկսում է ընկալել և իմաստավորել շրջապատը: Թեմայի արդիականությունը կայանում է նրանում, որ այն միտված է օգնելու երեխային ճանաչելու իրեն և յուրացնելու անցյալի փորձը սովորույթների, տոների, ծեսերի միջոցով: Թեմայի արդիականությունը նաև այն է, որ երեխայի դաստիարակությունը անձի զարգացման կարևոր նախապայմանն է, և դրա գլխավոր բաղադրիչը ազգային ոգով հագեցնելն է, որն այժմ էլ նախակրթարանում ընդունված և կիրառելի է: Բարությունը, պատվասիրությունը և արդարությունը երեխային պետք է անձնական ուրախություն պատճառեն, իսկ չարիքը, անպատվությունը՝ դառնություն, տագնապ, նույնիսկ անձնական վիշտ: