Հարազատ բնության ազդեցությունը մեզանից յուրաքանչյուրը շատ կամ քիչ չափով զգացել է իր վրա և գիտի, որ այն հանդիսանում է առաջին հստակ գիտելիքների և ուրախության ապրումների աղբյուր, որոնք հաճախ չեն մոռացվում ամբողջ կյանքի ընթացքում: Նախադպրոցական երեխաները միշտ և ամենուր այս կամ այն ձևով շփվում են բնության հետ: Կանաչ անտառները և մարգագետինները, գունավոր ծաղիկները, թիթեռները, բզեզները, թռչունները, գազանները, շարժվող ամպերը, թափվող ձյունը, գետերը, նույնիսկ ամառային անձրևից հետո ճահիճները գրավում են երեխաների ուշադրությունը, ուրախացնում են նրանց, նրանց զարգացման համար տալիս են հարուստ սնունդ։ Թեմայի արդիականությունը կայանում է նրանում, որ նախադպրոցականներին բնության հետ ծանոթացնելու արդյունավետ իրականացվող աշխատանքի համար անհրաժեշտ է մշակել պարապմունքների համակարգ, որն ուղղված է դաստիարակությանը, հաստատել երեխայի զգացմունքները, գույները և ձայները տարբերակելու կարողության զարգացում, բնության հետ միասնության զգացողություն: Պարապմունքների ժամանակ անհրաժեշտ է կիրառել պրակտիկ գործունեության մեջ ամրապնդման հետ նոր ինֆորմացիայի փոխանցման համադրությունը: