Դեռևս հին ժամանակներից երեխաների դաստիարակության գործում առաջնությունը տրվում էր դաստիարակներին՝ անտեսելով սովորողի ընտանեկան կրթական միջավայրի առանձնահատկությունները:

Մանկապարտեզի և ընտանիքի համագործակցությունը իրենից ներկայացնում է նպատակաուղղված և երկարատև աշխատանք, որն էլ իր հերթին ենթադրում է գործողությունների մի ամբողջական համակարգ՝ ուղղված սովորողի կրթական կարիքների ու պահանջմունքների վերլուծությանն ու բարելավմանը: Ուսուցչի և սովորողի ծնողի կամ նրա օրինական ներկայացուցչի հետ համագործակցությունը պետք է իրականացվի ՝ հաշվի առնելով բարձր մարդկային որակները, էթիկայի նորմերը: